Matthew Barney

Amerykański rzeźbiarz i wideo artysta urodzony w Aan Francisco w 1967 roku. Obecnie mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Yale. Był piłkarzem i modelem. Sztukę wizualną zajmuje się od roku 1990. Stworzył swój własny język artystycznej ekspresji, za pośrednictwem którego przedstawia surrealistyczne światy z dziedziny spotru, biologii, seksu, medycyny, historii. Jego prace zawierają struktury mistycznych opowiadań i mitologii. Nazwany artystą ciała i genitaliów oraz spektakularnym artystą autoteoretycznym, uchodzi za megagwiazdę amerykańskiej sztuki współczesnej. W roku 1992 uczestniczył w Dokumenta IX w Kassel, w roku 1993 w 43 Biennale Weneckim. Wystawiał m.in. w 1996 roku w Kunsthalle w Bernie, w 1997 roku w Kunsthalle w Wiedniu, w 1998 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Bazylei, w 1999 roku w Walker Art Center w Minneapolis, w 2002 roku w Muzeum Ludwika w Kolonii, w Muzeum Sztuki Współczesnej XXI wieku w Kanazawie. Posiada rzeźby w kolekcjach najbardziej prestiżowych muzeów nowojorskich: MoMa, Solomon Guggenheim, Whitney Museum of America Art oraz Dallas Museum of Art, MCA Chicago, Walker Art Center Minneapolis, Tate Galery London, Astrup Fearney Musset Oslo.

Matthew Barney, reżyser, scenarzysta, producent, jest jednym z najbardziej awangardowych i enigmatycznych współczesnych artystów amerykańskich, który zasłynął jako twórca estrem body artu na początku lat 90. Obecnie jest jedną z najbardziej znanych postaci międzynarodowej sceny artystycznej, mimo że jego autotematyczna i spektakularna sztuka, powstająca na bazie medycyny, mitologii, socjologii i architektury, określana mianem multimedialnej, pozostaje na marginesie współcześnie obowiązujących popularnych trendów i tendencji. Charakterystyczne dla sztuki Barney’a niezmiennie pozostają inspiracje medyczne i seksualne, jak również łączenia sztuki ekskluzywnej z wątkami popularnym.

Matthew Barney to artysta poszukujący formy w ekstremalnych sytuacjach biologiczno-społecznych, traktujący ciało ludzkie, jego części anatomiczne jako punkt wyjścia w procesie dalszego montażu świata wykreowanego. W swoich praktykach artystycznych zajmuje się obok rysunku, rzeźbą, kostiumem, performancem i wideofilmem, w którym widzi przyszłość sztuk wizualnych. Jego sztuka zdaniem Nancy Spector, kuratorki Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, bada możliwości definiowania „wewnętrznych progów” poprzez „twórcze wypieranie”, odkrywania nowych wewnętrznych procesów, wiążących siły i będących w stanie tworzyć formy. Odzwierciedla ona także erotyzm, ideał cielesności tak nierozerwalnie związany ze sportem, konkurencję, wysiłek, pot.

Jego twórczość to próba stworzenia nowej, prywatnej mitologii, „operowo – barokowego kosmosu”, fantazyjnej wizji zdezintegrowanego świata, zaludnionego przez wytwory jego wyobraźni – hybrydalne modele istnienia, poddawane permanentnym transformacjom, których zakorzenienia poszukiwać można zarówno w warstwie symbolicznej światowej sztuki, jak i w filmie, modzie i pop-kulturze.