tag:blogger.com,1999:blog-50134089662778039662024-03-05T00:17:57.132-08:00CREMASTER ON TOUR"CREMASTER CYCLE" MATTHEW BARNEY'A ON TOUR W POLSCECremaster On Tourhttp://www.blogger.com/profile/07185035272589316849noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-5013408966277803966.post-9471186932194253932007-09-16T04:57:00.000-07:002007-09-16T05:07:04.249-07:00TEKST ANNY MARKOWSKIEJ O CYKLU "CREMASTER"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2n1J9aRLJfHpLKMpEcFiMEm82uq5Wku6OQYnkDnwGmyVUEvrBKaZEEkv8kE8zCLUTL51MGZiODPyS3FrT6htlPOdjpd0SJayljK3k1V15JKCwW7rb9LJX5aKbuQqcpdCR6nrC-Vrq-yQ/s1600-h/cre9.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2n1J9aRLJfHpLKMpEcFiMEm82uq5Wku6OQYnkDnwGmyVUEvrBKaZEEkv8kE8zCLUTL51MGZiODPyS3FrT6htlPOdjpd0SJayljK3k1V15JKCwW7rb9LJX5aKbuQqcpdCR6nrC-Vrq-yQ/s320/cre9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5110771143341303762" border="0" /></a><br /><br /><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><br />Anna Markowska <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style=""><b style=""><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" >Cykl filmów <i>Cremaster </i><span style=""> </span>Matthew Barney’a<i> </i>czyli<i> może nas uratować</i><o:p></o:p></span><i><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" > jedynie perwersyjna fantazja </span></i></b><b style=""><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Matthew Barney swym głośnym cyklem filmowym <i>Cremaster, </i>odnoszącym się poprzez tytuł do mięśnia dźwigającego jądra, uczynił kwestię przeredagowanie męskiej tożsamości kluczowym tematem dzieła niejako symbolicznie u początku nowego tysiąclecia. Nowego mężczyznę, stworzonego przez artystę o ambicjach atletycznych, charakteryzuje zatracanie granic własnego ciała, stawianie sobie oszałamiająco trudnych zadań, pycha, inteligencja połączona z uduchowieniem, poczucie humoru oraz oczywiście transgenderowa odwracalność płciowa. Co istotne, neurotyczność fallicznej tożsamości, stymulującej agresję, zastąpiona zostaje projektem regresywności antygenitalnej, w którym tak ważną rolę odgrywa właśnie mięsień <i>cremaster</i>. Poetyka wznoszenia i obniżania mięśnia, wyobrażona została metaforycznie poprzez skrupulatną choreografię aktorów, działania samego Barney’a, ustawicznie wspinającego się i schodzącego w dół, a najlepiej uwidacznia się w ruchu po spiralnej rampie Muzeum Guggenheima, gdzie dzieje się część trzecia. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>W koncepcji nowej cielesności powraca u Matthew Barney’a deleuzowska idea ciała bez genitaliów (reprezentowana m.in. przez triskelion z Isle of Man, występujący w <i>Cremaster 4</i>) i związany z tym projekt społeczny, polegający na akceptacji regresywnych impulsów psychoseksualnych. W centrum swych cielesnych zainteresowań Barney umieszcza ideę człowieka protetyczngo<span style=""> </span>– trochę Frankensteina, trochę Prometeusza. Protetyka Barney’a bliska jest bowiem osiągnięcia stanu nieograniczonych cielesnych możliwości. Barney definiuje ciało jako pole, które może być modyfikowane i zmieniane, tak by przekraczać jego własne ograniczenia; chodzi bowiem o ciało całkowicie poddane ludzkiej woli. Bohater <i>Cremastera 2, </i>Harry Houdini, potrafił wręcz zmieniać swój stan skupienia, wyswobadzając się z różnych więzów i trudnych sytuacji. Houdini jest także Bohaterem Pozytywnego Skrępowania, zamykającym libidalną energię wewnątrz swojego ciała, personifikacją dyscypliny własnej artysty, która jest dla twórczości katalizatorem. U Barney’a można wręcz mówić o programie kontrolowanej mutacji, analogicznej do selektywnego rozmnażania w kulturze ogrodowej czy eugenice. Houdini, jak podkreślał historyk sztuki Norman Bryson, nie tylko osiągnął mechaniczną perfekcję ciała, ale co więcej – odwraca drogę koncentracji libido. W klasycznej sekwencji Freuda biegnie ona po trajektorii od oralnej, poprzez analną do genitalnej, co kończy się boską samowystarczalnością. Dlatego w części 5 pojawić się musiał melodramat.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Co jest tak pociągające i przerażające zarazem w całym cyklu <i>Cremaster</i>, to fakt, iż perwersyjne, zmysłowe doświadczenie zyskuje rangę fundamentu wiedzy.<i> </i><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Cykl <i>Creamaster</i> jest całością autonomiczną, z wielką detaliczną dokładnością i precyzją<span style=""> </span>stworzonym światem równoległym, taki jaki znamy z <i>Władcy Pierścienia</i> J.R.R. Tolkiena czy z <i>Gwiezdnych Wojen</i> George’a Lucasa. 5 filmów nie powstało w kolejności numeracji: najpierw powstał <i>Cremaster 4 </i>(1994), następnie <i>Cremaster 1 </i>(1995), <i>Cremaster 5 </i>(1997), Cremaster 2 (1999) i wreszcie <i>Cremaster 3</i> (2002). Całość może być oglądana i czytana na wiele sposobów, bo polimorficzna struktura zaprasza do tworzenia własnych początków i zakończeń, mimo że sekwencja 1-5 odpowiada rozwojowi płciowemu.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>W <b><i>Cremasterze 1</i></b> mamy odwołania zarówno do musicali Busby Berkeley’a (który <i>showgirls </i><span style=""> </span>układał w tańcach w niezwykle skomplikowane wzory geometryczne), jak i do filmów propagandowych o estetycznej formule bliskiej Leni Riefenstahl. Ideą filmu jest wyłonienie się stanu pełnej potencji i równowagi; pojawia się androginiczna, biseksualna struktura gonad, która jest echem dwóch sterowców nad stadionem, na którym widzimy kilkadziesiąt<span style=""> </span>uśmiechniętych dziewcząt w fantastycznych kostiumach, jak z pierwszej serii <i>Star Treka, </i>formujących wzory-rysunki. Kamera pokazuje stadion na zmianę z wnętrzem sterowca, w którym transseksualna diva w platynowej peruce, Marti Domination, układa na podłodze winogrona w „logograficzne wzory”(jak pisał A.C. Danto), powtarzając taneczne formy ze stadionu, przypominające m.in. jajniki, macicę i jądra. Połączono – jak zauważył Norman Bryson – świat sportu i ginekologii, a wizualne uwiedzenie prowadzi do tego, co ukryte i tajemnicze, tworząc teatr w okolicy miednicy i układu reprodukcyjnego człowieka. Wola mocy zmierza do kontrolowania pragnień i ciała oraz do projektowania go, a zatem wszelkie ludzkie istoty poruszać się mają wedle własnej, sekretnej choreografii. A skoro wszystkie ludzkie ciała Barney’a – jak zauważa Bryson – są silne, młode i doskonałe – to, pyta z niedowierzaniem, czy rzeczywiście Busby Berkeley i Leni Riefenstahl śnią ten sam sen?<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><b><i><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Cremaster 2</span></i></b><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" > odpowiada fazie rozwoju embrionalnego, w którym pojawia się podział płciowy. Chronologicznie film oscyluje pomiędzy rokiem 1977 – rokiem egzekucji Gary Gilmore’a, który zabił niewinnego człowieka obsługującego stację benzynową, a rokiem 1893 kiedy Harry Houdini, słynny magik, potrafiący wyswobadzać się z więzów w najbardziej ekstremalnych warunkach i dziadek Gilmore’a, występował na wystawie światowej w Chicago. Na filmie po jego występie pojawia się Baby Fay, aby go uwieść czyli odebrać mu moc transformacji, duchową moc przemiany i transcendencji. Baby Fay to postać ambiwalentna – symbolizuje bowiem królową pszczół; przyspiesza na seansie spirytystycznym zarówno poczęcie Gary Gilmore’a, (na udzie matki Gary’ego - Bessie pojawia się pyłek, pocierany przez Franka; wkrótce jego penis zmienia się w ul, z którego wyfruwa pszczoła,) jak i śmierć jego ojca, który umiera niczym truteń. Pszczoły i miód to oczywiście nie tylko odwołanie do Josepha Beuysa i jego idei solidarności i miłości, jako rzeźby społecznej, ale do wierzeń mormonów, że między Gwiazdą Polarną, a stanem Utah – gdzie dzieje się film –<span style=""> </span>jest wąski przesmyk, który potrafią przebyć właśnie pszczoły. Pszczoły pokrywają ponadto czarnym całunem postać Człowieka w Czerni, czyli Johny’ego Casha, granego przez Steve’a Tuckera, wokalistę i basistę <i>Morbid Angel.</i> Cash ponoć śpiewał Gary’emu Gilmore przed śmiercią przez telefon, zgodnie z jego ostatnią wolą. Do budowania niezwykłego nastroju filmu przyczynił się także fenomenalny perkusista Dave Lombardo, związany niegdyś z grupą <i>Slayer.</i> W <i>Cremasterze 2</i> mamy zbrodnię i karę, gdyż nawrócony w więzieniu zbrodniarz nie chciał walczyć o uniewinnienie, a w momencie egzekucji powiedział wręcz: <i>Zróbmy to!</i> Jednym z ważniejszych specjalistów protetycznych, z którymi współpracuje Barney jest Gabe Bartalos z Los Angeles, który oprócz przemiany ludzi w mitologiczne stwory wykonał np. sztucznego byka z pompką do symulacji oddychania, który ginie w Cremasterze 2 na śmiertelnym rodeo wraz z Garry Gilmorem. Film oparty jest na autentycznych wydarzeniach i na książce <i>Pieśń kata</i> Normana Mailera<i>, </i>a sam pisarz zagrał w filmie Harry Houdiniego. <i>Cremaster 2 </i>jest uważany przez wielu krytyków za najwybitniejszy z całego cyklu – tak oceniał go m.in. wybitny filozof i antropolog kultury Arthur C. Danto. Porównywano <i>Cremaster 2</i> także do<i> </i>filmów Stanley Kubricka i Andrieja Tarkowskiego. Film nakręcono w olśniewająco pięknych plenerach stanu Utah, na słonych równinach, w siedzibie chóru mormonów <i>Mormon Tabernacle Choir </i>oraz na symbolizującej męskie pragnienia stacji benzynowej <i>Sinclair Dino</i> <i>Supreme</i>, opatrzonej wizerunkiem-logo zielonego dinozaura, z parkującymi dwoma zadbanymi, wręcz wymuskanymi fordami mustangami<i>.</i><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><b><i><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Cremaster 3</span></i></b><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" > opiera się na konwencji filmów gangsterskich i katastroficznych, dzieje się głównie w Nowym Jorku w latach 30. XX wieku, w czasie prohibicji, i opowiada o budowie <i>The Chrysler Building </i>w formie rywalizacji między Hiramem Abiffem (granym przez awangardowego artystę Richarda Serrę) i jego uczniem, Kandydatem (granym przez Matthew Barneya). Część akcji przeniesiona jest do muzeum Guggenheima i ukazuje inicjację w ryty masońskie poprzez metaforyzację pięciu części <i>Cremastera</i> w formie masońskiej gry <i>The Order </i>i pojedynku muzycznego między nowojorskimi zespołami: punkrockowym <i>Agnostic Front</i> i hardcorowym <i>Murphy’s Law</i> z wokalistą Jimmy Gestapo.<span style=""> </span>Budowa drapacza chmur symbolizuje proces dyscyplinowania ciała. Relacje między cierpiącymi na pychę uczniem i mistrzem (budują wszak budynek, który miał być najwyższym budynkiem świata) przechodzą przez fazę zdrady, kary i zemsty. Imię Hirama Abiffa odnosi się do legendarnego budowniczego świątyni Salomona, który postawił w niej dwie kolumny – Jachin („On jest początkiem”) i Boaz („w Nim jest siła”) – i został zamordowany, gdy nie chciał wyjawić swojej sztuki. Gdy znaleziono ciało, król Salomon uścisnął je ponoć na sposób masońskiego mistrza i wskrzesił, po czym Abiff był w stanie wypowiedzieć słowa, które choć niepojęte, oznaczały jego świętą wiedzę. Ten rytuał – morderstwa, pogrzebu i wskrzeszenia, który powtarzany jest w masońskich rytuałach – wydał się niezwykle atrakcyjny metaforycznie dla Barneya.. Dlatego symbolika masońska pojawia się w całym filmie. Prolog osadzony jest w celtyckiej mitologii i odwołuje się do rywalizacji Irlandczyka Fionna MacCumhaila i Szkota Fingala oraz podstępu, jakiego użyła żona Irlandczyka, by wesprzeć swojego męża w walce na śmierć i życie. Przejście od części <i>2 </i>do <i>3 Cremastera </i>podkreśla wniesienie do budynku Chryslera damskiego trupa, czy raczej zombie Gary Gilmore’a, któremu dzięki umiejętnościom dziadka udało się zmienić płeć. Potworna zjawa wprowadza zło do akcji, zawiązując ją jednocześnie. Okazuje się wkrótce, że Kandydat sabotuje budowę i oszukuje, za co musi być ukarany. Masoni zbierają się w <i>Cloud Club </i>na 66 piętrze, którego wnętrze jest częściowo wykonane z zamrożonej wazeliny. Kandydat na fotelu dentystycznym pozbawiony zostanie zębów narzędziem, odwołującym się w formie do masońskich symboli sprawiedliwości i moralności. Wkrótce jednak Architekt dopasuje mu sztuczne uzębienie, a moment ich założenia do szczęki zbiegnie się z obsunięciem jelit Kandydata do odbytu, co oznacza odłączenie się od swojego niższego ego i w rezultacie akt ukarania zmienia się w odkupienie. Na fotelu dentystycznym oglądamy też przez moment niewykształcone genitalia Kandydata (co nawiązuje do niedorozwiniętych genitaliów Gilmore’a z <i>Cremastera 2</i>),<span style=""> </span>które można rozumieć jako element mutującego się ciała. Serra-Abiff w swoich architektonicznym studio ma rozłożone rysunki wizjonerskiego rysownika i architekta Hugha Ferrissa. Z kolei w Muzeum Guggenheima, Kandydat musi przejść przez pięć poziomów rampy – na pierwszym poziomie stepują masońskie dziewczęta, na drugim gra <i>Agnostic Front </i>i <i>Murphy’s Law, </i>na trzecim Kandydat spotka piękną Aimee Mullins o amputowanych do kolan nogach i przezroczystych protezach, modelkę i gwiazdę paraolimpiad, która nieustannie się w filmie przemienia, stając się m.in. gepardem. Na czwartym poziomie Kandydat spotyka powiększone dudy, których miech zrobiony jest ze skóry barana z Loughton; na piątym widzimy Richarda Serrę, który nie gra już architekta lecz samego siebie, wykonując performance z wazeliną, nawiązujący do jego słynnych działań z ołowiem. Na każdym poziomie Kandydat ma do rozwiązania zadania i musi je zdążyć wykonać zanim wazelina, która spływa z akcji Serry, znajdzie się na samym dole budynku Frank Lloyd Wrighta, przypominającym ogromny ul.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><b><i><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Cremaster 4,</span></i></b><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" > rodzaj filmu drogi, dzieje się Manx TT czyli na wyścigach motocyklowych Tourist Trophy, na wyspie Isle of Man. Mityczna postać satyra oraz maszyny łączą się w opowieść o transformacji, rytach przejścia i gorączkowym pośpiechu w rozwoju biologicznym, prowadzącym do upadku. Wyścig motocyklowy zaczyna się jednocześnie, gdy dandysowaty satyr Loughton Candidate, o czerwonych włosach,<span style=""> </span>ubrany w nienaganny garnitur, zaczyna swoją tajemniczą podróż. Na głowie ma cztery wgłębienia z których wyrosną rogi, dwa zakrzywione w górę i dwa w dół. Wymyślony baran z Loughton odnosi się do tubylczego barana z Isle of Man. Forma dwóch par rogów przypomina Barneyowi oczywiście diagram symbolizujący stan niezróżnicowania, z wnoszeniem i opadaniem w całkowitej harmonii. Konkurujące załogi motocyklowych wyścigów<span style=""> </span>- jedna <i>Wznoszących</i> w jasnożółtych strojach, a druga <i>Opadających</i>, w błękitnych, ruszają w dwóch przeciwstawnych kierunkach, kreśląc swoją trasą pola wznoszenia i opadania. Czeka na nich grupka androgynicznych wróżek. Hybrydy ze ścigających się drużyn nie mają własnej woli i zmieniają formę w zależności od miejsca, które zajmują w danym czasie; w pewnym momencie z ich ubrań wyłaniają się żelatynowe formy gonadowe, niezróżnicowane wewnętrznie organy płciowe, poruszające się w górę (jak jajniki) u <i>Wznoszących</i> i w dół (jak jądra) u <i>Opadających. </i><span style=""> </span>Loughton Candidate wchodzi w kręty i lepki kanał na wyspie i mozolnie porusza się w uciążliwej wazelinie, jakby przechodził przez jelita lub kanał rodny, a po wyjściu czekają na niego dziwne wróżki, które urządziły sobie piknik. Rudowłosy młody satyr jeszcze pod ziemią słyszy zbliżanie się dwóch drużyn; w miejscu gdzie się spotkają stoi baran loughton, o czerwonej wełnie, z czterema rogami i z błękitnymi i żółtymi<span style=""> </span>wstążkami, symbolizującymi zjednoczenie przeciwieństw. Loughton Candidate musi spotkać się z drużyną <i>Opadających </i>i <i>Wznoszących,</i> choć – jak sugerują liczne interpretacje -<span style=""> </span>biały i cichy ekran, który pojawi się przed tym spotkaniem sugeruje marzenie, by przejść ponad dyscyplinującą biologią, do nęcącego swoją zmiennością świata analno-sadystycznych perwersji, gdzie różnice są zniesione. Czy Kandydat przemieni się więc po prostu w barana?<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Cremaster 5</span></i></b><b><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" > </span></b><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" >dzieje się w XIX-wiecznym Budapeszcie (miejscu urodzenia Harry’ego Houdiniego) – jest to tragiczna <i>love story</i>, melodramat w formie opery lirycznej, skomponowanej przez Jonathana Beplera, gdzie Królowa (wciela się w nią Ursula Andress) przygotowuje się do połączenia się w śmierci ze swym kochankiem Harry Houdinim (granym przez Matthew Barneya, który jest jednocześnie Diwą i Gigantem). Metaforycznie <i>Cremaster 5</i> obrazuje najwyższy poziom zróżnicowania płciowego. Jednak w tej samej mierze co końcem cyklu <i>Cremaster 5</i> jest jego początkiem, gdyż tu narodziła się kluczowa postać opowieści, a więc tu się po prostu wszystko zaczęło. Wspaniała neobarokowa scenografia basenów termalnych jest tłem dla brodzącego w wodzie Giganta, któremu chochliki przytwierdzają do moszny girlandy wstążek. Ciepła woda powoduje, że mięsień cremaster rozkurcza się, jądra obniżają i ten moment kulminacji, wyłaniania się stanu całkowitego zróżnicowania, podkreśla wzlot ptaków z<span style=""> </span>wstążkami. W tym samym momencie Królowa na nowo przeżywa skok do wody skrępowanego<span style=""> </span>magika, z ciężarkami u stóp, który poszukiwał transcendencji, wyzywając własne ciało do poszukiwania niemożliwego. Czy Houdiniemu uda się ucieczka z ograniczeń własnego ciała i od męcząco krępującej kochanki?<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" >.<span style=""> </span>Świat bohaterów Barney,a to w dużej mierze, świat męski – w kolejnych częściach <i>Cremastera </i>pojawia się obok Harry’ego Houdiniego zbrodniarz Gary Gilmore, powracają ponadto jako postacie realne lub widma: Johnny Cash, symbolizujący m.in. poprzez występowanie w męskich więzieniach wolnego mężczyznę, stojącego poza prawem, growlujący jak przyduszony wojownik Steve Tucker, Dave Lombardo grający z pierwotną męską energią na zestawie perkusyjnym, artysta „macho” Richard Serra wcielający się w architekta Hirama Abiffa, który przeżył własną śmierć, stepujący satyr Loughton Candidate; rysunki Hugha Ferrissa odnoszą się do fenomenalnych współczesnych wizji architektonicznych, m.in. jego wielkiego admiratora Rema Koolhaasa; dużo mamy także odwołań do męskiego fetyszyzmu – od wspaniałej kolekcji butów w <i>Cremaster 2</i> po równie tkliwie opracowany wątek motoryzacyjny.<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><span style=""> </span>Konstruowanie nowej męskości i mężczyzny odbywa się przy pomocy amputacyjnych cięć i protetycznych wszczepień, przy pomocy cytatów, które aktywizują się u odbiorcy w sposób zaskakujący i niekontrolowany. W obrazy męskości wszczepiono jak wirus obrazy dionizyjskiego kozła, kontemplacyjną erotykę kojarzącą się z aktem kobiecym, wątki panny młodej, macierzyństwa... Mężczyzna i męskość to fantazmaty, nowe wzorce nie istnieją, stare są wyczerpane; pozostaje powtarzanie i różnicowanie dyskursów, ale i – samosprawczość. Nie ma bowiem autorytetów. Historyk sztuki Ernst van Alphen wyjaśnia, że Barney wymienia obraz męskości i jej obrazem nie jest już penis w erekcji (i trudny, frustrujący problem potwierdzania jedności między penisem-częścią ciała a phallusem-uprzywilejowanym symbolem), ale mięsień rządzący podnoszeniem jąder. Odtąd więc męskość konstruowana jest w sposób pregenitalny W projekcie nowej niescentralizowanej panseksualności wątek erotyczny łączy się z politycznym. Nancy Spector, w katalogu wystawy Barney,a w nowojorskim Guggenheim Museum w 2003 roku, pokreśliła to w tytule swojego tekstu niezwykle dramatycznie – <i>może nas uratować jedynie perwersyjna fantazja,</i> dodając, że artysta unieważnił wreszcie mit Edypa. Zwrot ku dionizyjskim uniesieniom jest przeciw kategoryzacjom i normatywności, ku otwartości nowego wspaniałego świata.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0.35pt 0.0001pt 2.85pt; text-align: justify;"><span style=";font-family:Arial;font-size:10;" ><o:p> </o:p></span></p>Cremaster On Tourhttp://www.blogger.com/profile/07185035272589316849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5013408966277803966.post-65683247114374709302007-08-27T00:14:00.000-07:002007-09-16T05:06:36.282-07:00CREMASTERY<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi20ObTr-tUm_YqICtpcwe24S8WgYC81GsFunQIjRkUkgUwV2O1V9C_3JoorBlXcvvhpwywNQF-mCD3wrZYa2x1lidt2yrbw5rB0G-TB5u0xlyKOXgU2y2YYKLha9vkv5HalRv_Cs_9Rg8/s1600-h/cre1.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi20ObTr-tUm_YqICtpcwe24S8WgYC81GsFunQIjRkUkgUwV2O1V9C_3JoorBlXcvvhpwywNQF-mCD3wrZYa2x1lidt2yrbw5rB0G-TB5u0xlyKOXgU2y2YYKLha9vkv5HalRv_Cs_9Rg8/s320/cre1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5110770666599933890" border="0" /></a><br /><p class="MsoNormal" style="margin: 14pt 0cm; text-align: justify; line-height: 150%;"> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><br /></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" >The Cremaster Cycle </span></i><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" ><span style=""> </span></span><span style="line-height: 150%;font-size:10;" >to kino pomieszanych gatunków, gdzie obok siebie współistnieją horror, musical, kryminał, komedia i dramat. To też niezwykła mieszanka stylów - gotyku, baroku, surrealizmu. </span><span style="line-height: 150%;font-size:10;color:black;" >Trwający ponad sześć godzin, pięcioczęściowy projekt łączący film i sztuki wizualne, sam twórca określa przede wszystkim mianem - <i style="">meta rzeźby.</i> Tytułowy <i style="">Cremaster</i> to nazwa zapożyczona od medycznego określenia </span><span style="line-height: 150%;font-size:10;" >zespołu mięśni, regulujących temperaturę w męskich jądrach. Jednocześnie pojęcie to jest najlepszym przykładem funkcjonowania <i>zasady hipertrofii, </i>wyznawanej przez Matthew Barneya, przekonanego o tym, że <i>tak samo jak tkanka mięśniowa, która pod wpływem oporu silniej się rozwija, również i forma artystyczna potrzebuje pewnej dawki oporu, aby mogła się udać.<o:p></o:p></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 14pt 0cm; text-align: justify; line-height: 150%;font-family:arial;"><i style=""><span style="line-height: 150%;font-size:10;" >Cremastery </span></i><span style="line-height: 150%;font-size:10;" >to przede wszystkim audiowizualne dzieła sztuki, w przeciwieństwie do innych tego typu projektów eksperymentalnych, angażujące duże budżety i profesjonalne środki, przeznaczone do wyświetlania na dużych kinowych ekranach. Ich produkcja jest współfinansowana<span style=""> </span>ze środków własnych artysty (według notowań „artfactes” sytuującego się na pozycji 113. najlepiej zarabiających artystów świata), nowojorskiej Gladstone Galery a także fundacji, prywatnych kolekcjonerów sztuki i sponsorów. Projekcje odbywają się bardzo rzadko, najczęściej towarzysząc wystawom prac Barney”a, w bardzo starannie wyselekcjonowanych przez artystę prestiżowych instytucjach związanych z sztuką współczesną, kinach studyjnych i na festiwalach filmowych.</span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><b><span style="font-size:10;">Cremaster 1</span></b><b><span style="font-size:10;"> (<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/1995" title="1995">1995</a> / 40'30") <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Scenariusz i re</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">yseria - Matthew Barney</span><span style="font-size:10;"> // Produkcja - Barbara Gladstone i Matthew Barney // Zdj</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">cia - Peter Strietmann</span><span style="font-size:10;"> // Fotosy i fotografie - Michael James O'Brien // Obsada - Marti Domination<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><a name="Cremaster_2_.281999_.2F_79.2700.22.29"></a><b><span style="font-size:10;">Cremaster 2</span></b><b><span style="font-size:10;"> (<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/1999" title="1999">1999</a> / 79'00") <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Scenariusz i re</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">yseria - Matthew Barney</span><span style="font-size:10;"> // Produkcja - Barbara Gladstone i Matthew Barney // Koprodukcja - Chelsea Romersa // Zdj</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">cia - Peter Strietmann</span><span style="font-size:10;"> // Muzyka - Jonathan Bepler // Design i wizerunek - Matthew D. Ryle // Fotosy i fotografie - Michael James O'Brien, Chris Winget // Obsada - Norman Mailer and Matthew Barney<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><a name="Cremaster_3_.282002_.2F_181.2759.22.29"></a><b><span style="font-size:10;">Cremaster 3</span></b><b><span style="font-size:10;"> (<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/2002" title="2002">2002</a> / 181'59")<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Scenariusz i re</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">yseria - Matthew Barney</span><span style="font-size:10;"> // Produkcja - Barbara Gladstone i Matthew Barney // Koprodukcja - Chelsea Romersa // Zdj</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">cia - Peter Strietmann</span><span style="font-size:10;"> // Muzyka - Jonathan Bepler // Design i wizerunek - Matthew D. Ryle // </span><span style="font-size:10;">Ś</span><span style="font-size:10;">wiatło, fotosy i fotografia - Chris Winget</span><span style="font-size:10;"> // Obsada - Richard Serra, Aimee Mullins i Matthew Barney<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><a name="Cremaster_4_.281994_.2F_42.2716.22.29"></a><b><span style="font-size:10;">Cremaster 4</span></b><b><span style="font-size:10;"> (<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/1994" title="1994">1994</a> / 42'16") <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Scenariusz i re</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">yseria - Matthew Barney</span><span style="font-size:10;"> // Produkcja - Artangel (London) / Fondation Cartier pour l'art contemporain (Paris) / Barbara Gladstone (New York) // Zdj</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">cia - Peter Strietmann</span><span style="font-size:10;"> // Obsada - Matthew Barney<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><a name="Cremaster_5_.281997_.2F_54.2730.22.29"></a><b><span style="font-size:10;">Cremaster 5</span></b><b><span style="font-size:10;"> (<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/1997" title="1997">1997</a> / 54'30") <o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Scenariusz i re</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">y</span><span style="font-size:10;">seria - Matthew Barney // Produkcja - Barbara Gladstone i Matthew Barney // Zdj</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">cia - Peter Strietmann</span><span style="font-size:10;"> // Muzyka - Jonathan Bepler // Fotosy i fotografie - Michael James O'Brien // Obsada - Ursula Andress i Matthew Barney<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;">Kinowe dzieło ameryka</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">skiego artysty wbrew </span><span style="font-size:10;">klasycznym zasadom arytmetyki otwiera <b><i style="">Cremaster 4</i></b><span style=""> </span>z 1994 </span><span style="font-size:10;"><span style=""> </span>- </span><span style="font-size:10;">wy</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">cig bolidów specjalnej konstrukcji na torach brytyjskiej wyspy Man, </span><span style="font-size:10;">w którym wszechstronny artysta wciela si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> w rol</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> fauna o wygl</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">dzie dandysa</span><span style="font-size:10;">. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family:arial;"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family: arial;"><span style="font-size:10;">Drugi w kolejno</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">ci, </span><b><i style=""><span style="font-size:10;">Cremaster 1</span></i></b><span style="font-size:10;"> z 1996 roku</span><span style="font-size:10;"> nawi</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">zuj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">cy do choreograficznych osi</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">gni</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">ć Leni Riefenstahl, rozgrywa si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> na stadionie futbolowym i w sterowcach</span><span style="font-size:10;"> unosz</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">cych si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> nad pły</span><span style="font-size:10;">t</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> boiska uniwersytetu</span><span style="font-size:10;"> w Idaho. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family: arial;"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" face="arial"><b><i style=""><span style="font-size:10;">Cremaster 5</span></i></b><span style="font-size:10;"> z roku 1997 </span><span style="font-size:10;">przenosi widza do Budapesztu, gdzie w bogatych wn</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">trzach barokowej opery i secesyjnej ła</span><span style="font-size:10;">ź</span><span style="font-size:10;">ni </span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">ledzimy losy tajemniczego Harry Houdiniego, słynnego iluzjonisty</span><span style="font-size:10;"> ko</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">ca XIX wieku, uto</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">samianego z alter ego artysty. W operowej roli </span><i><span style="font-size:10;">Królowej ła</span></i><i><span style="font-size:10;">ń</span></i><i><span style="font-size:10;">cuchów</span></i><span style="font-size:10;">, wy</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">piewuj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">cej tragiczne arie w imponuj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">cych wn</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">trzach fin de si</span><span style="font-size:10;">ė</span><span style="font-size:10;">cle, głównie </span><span style="font-size:10;">w termach Gaelerta, wyst</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">puje </span><span style="font-size:10;">Ursula Andress. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" face="arial"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" face="arial"><b><i><span style="font-size:10;">Cremaster 2 </span></i></b><span style="font-size:10;">z roku 1999<i> </i></span><span style="font-size:10;">to gotycki western, w któ</span><span style="font-size:10;">rym pisarz Norman Mailer wciela si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> w rol</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> </span><span style="font-size:10;">Harry’ego Houdiniego, za</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;"> Matthew Barney w opisywanego przez pisarza w </span><i style=""><span style="font-size:10;">Pie</span></i><i style=""><span style="font-size:10;">ś</span></i><i style=""><span style="font-size:10;">ni kata </span></i><span style="font-size:10;">obł</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">kanego morderc</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> Gary Gilmore’a</span><span style="font-size:10;">. W <i>Cremasterze 2</i> zobaczyć mo</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">na m.in. kanadyjskie lodowce,</span><span style="font-size:10;"> pustynie Utah, zbudowan</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> z pszczelego wosku </span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">wi</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">tyni</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> Mormonów, usypane z soli ranczo na </span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">rodku martwego jeziora,</span><span style="font-size:10;"> oraz starannie wykreowane przez Barneya surrealistyczne wn</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">trza. W filmie pojawiaj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> roje pszczół, kopuluj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">ce pary, </span><span style="font-size:10;">medium spirytystyczne, rodeo z uje</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">d</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">aniem byków, ameryka</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">ska kawaleria zło</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">ona z samych </span><span style="font-size:10;">kobiet o taliach os, maniakalni mordercy i iluzjoni</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">ci</span><span style="font-size:10;">.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" face="arial"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family: arial;"><span style="font-size:10;">Premiera <b><i style="">Cremastera 3</i></b>,<b><i style=""> </i></b>swoistego dopełnienia cało</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">ci kinematograficznej wizji Barney’a</span><i style=""><span style="font-size:10;"> </span></i><span style="font-size:10;">miała miejsce w roku 2002 w Kolonii, w Muzeum Ludwika, gdzie w sposób szczególny zaaran</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">owana została równie</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;"> sama przestrze</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;"> wystawiennicza. M</span><span style="font-size:10;">uzealne podłogi pokryto astroturfem, materiałem, którym wyło</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">one s</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> ameryka</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">skie stadiony. </span><span style="font-size:10;">Eksponaty z poszczególnych odcinków <i style="">j</i></span><i style=""><span style="font-size:10;">ą</span></i><i style=""><span style="font-size:10;">drowego cyklu</span></i><span style="font-size:10;">, obiekty z wazeliny, parafiny, soli, wosku pszczelego, silikonu, niczym relikwie umieszczono w i na szklanych ołtarzykach. Ekspozycje uzupełniały fotografie ekscentrycznego <i style="">mistrza metamorfoz <span style=""></span>i hipertrofii</i> w jego kolejnych wcieleniach i charakterystycznych ramkach z galaretki naftowej. Ogromne zainteresowanie wzbudzał równie</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;"> </span><span style="font-size:10;">bar z wazeliny (graj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">cy jedn</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> z głównych ról </span><span style="font-size:10;"><span style=""> </span>w filmie <i>Cremester 3</i>), która nie mogła si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> roztopić ze wzgl</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">du na skomplikowane i dyskretnie ukryte urz</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">dzenie chłodnicze, reguluj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">ce, ja</span><span style="font-size:10;">k tytułowy anatomiczny m</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;">ski zespół mi</span><span style="font-size:10;">ęś</span><span style="font-size:10;">ni, temperatur</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> tej zaz</span><span style="font-size:10;">wyczaj do</span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">ć płynnej substancji.</span><span style="font-size:10;"> <i>Cremaster 3, </i><span style="">zdaniem Barney’a <i>jest pionow</i></span></span><i><span style="font-size:10;">ą</span></i><i><span style="font-size:10;"> osi</span></i><i><span style="font-size:10;">ą</span></i><i><span style="font-size:10;"> </span></i><i><span style="font-size:10;">ś</span></i><i><span style="font-size:10;">rodkow</span></i><i><span style="font-size:10;">ą</span></i><i><span style="font-size:10;"> całego cyklu</span></i><span style="font-size:10;">. <i>Jest rodzajem podwójnego zwierciadła, kieruj</i></span><i><span style="font-size:10;">ą</span></i><i><span style="font-size:10;">cego cały ten cykl na eliptyczne tory</span></i><span style="font-size:10;">, po których poruszaj</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> obecne ju</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;"> w poprzednich odsłonach cyklu postaci i motywy. Obok Nowego Jorku lat trzydziestych, budowanego wówczas wie</span><span style="font-size:10;">ż</span><span style="font-size:10;">owca Chrysler Building i Muzeum Guggenheima, </span><span style="font-size:10;">w </span><span style="font-size:10;">ś</span><span style="font-size:10;">wiecie wykreowanym znalazło si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> miejsce dla </span><span style="font-size:10;">kobiety o wygl</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;">dzie </span><span style="font-size:10;">pantery w szklanych protezach zamiast nóg (w któr</span><span style="font-size:10;">ą</span><span style="font-size:10;"> wcieliła si</span><span style="font-size:10;">ę</span><span style="font-size:10;"> ameryka</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">ska kaleka modelka Aimee Mullins), przedstawicieli masonerii, architekta-wizjonera (w tej roli ameryka</span><span style="font-size:10;">ń</span><span style="font-size:10;">ski rze</span><span style="font-size:10;">ź</span><span style="font-size:10;">biarz Richard Serra) oraz </span><span style="font-size:10;">przestrzeni i przedmiotów w stylu Art Deco.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="font-family: arial;"><span style="font-size:10;"><o:p> </o:p></span></p>Cremaster On Tourhttp://www.blogger.com/profile/07185035272589316849noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5013408966277803966.post-12276987563154063112007-08-27T00:08:00.000-07:002007-08-27T00:26:03.593-07:00Matthew Barney<div style="text-align: left;"> </div> <p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left;"><span style="line-height: 150%;font-family:Arial;font-size:10;color:black;" ></span><span style="font-size: 10pt; line-height: 150%; font-family: Arial; color: black;">Amerykański rzeźbiarz i wideo artysta urodzony w Aan Francisco w 1967 roku. Obecnie mieszka <span style=""></span>i pracuje w Nowym Jorku. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Yale. Był piłkarzem i modelem. Sztukę wizualną zajmuje się od roku 1990. Stworzył swój własny język artystycznej ekspresji,<span style=""> </span>za pośrednictwem którego przedstawia surrealistyczne światy z dziedziny spotru, biologii, seksu, medycyny, historii. Jego prace zawierają struktury mistycznych opowiadań i mitologii. Nazwany artystą ciała i genitaliów oraz spektakularnym artystą autoteoretycznym, uchodzi za megagwiazdę amerykańskiej sztuki współczesnej. W roku 1992 uczestniczył w Dokumenta IX w Kassel, w roku 1993 w 43 Biennale Weneckim. Wystawiał m.in. w 1996 roku w Kunsthalle w Bernie, w 1997 roku w Kunsthalle w Wiedniu, w 1998 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Bazylei, w 1999 roku w Walker Art Center w Minneapolis, w 2002 roku w Muzeum Ludwika w Kolonii, w Muzeum Sztuki Współczesnej XXI wieku<span style=""> </span>w Kanazawie. Posiada rzeźby w kolekcjach najbardziej prestiżowych muzeów nowojorskich: MoMa, Solomon Guggenheim, Whitney Museum of America Art oraz Dallas Museum of Art, MCA Chicago, Walker Art Center Minneapolis, Tate Galery London, Astrup Fearney Musset Oslo.</span></p> <p style="font-family: arial;" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt;">Matthew Barney, re</span><span style="font-size: 10pt;">ż</span><span style="font-size: 10pt;">yser, scenarzysta, producent, <span style=""> </span>jest jednym z najbardziej awangardowych<span style=""> </span>i enigmatycznych współczesnych artystów ameryka</span><span style="font-size: 10pt;">ń</span><span style="font-size: 10pt;">skich, który zasłyn</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">ł jako twórca </span><i style=""><span style="font-size: 10pt;">estrem body artu</span></i><span style="font-size: 10pt;"> na pocz</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">tku lat 90</span><span style="font-size: 10pt;">. Obecnie jest jedn</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;"> </span><span style="font-size: 10pt;">z najbardziej znanych postaci mi</span><span style="font-size: 10pt;">ę</span><span style="font-size: 10pt;">dzynarodowej sceny artystycznej, mimo </span><span style="font-size: 10pt;">ż</span><span style="font-size: 10pt;">e jego autotematyczna i spektakularna sztuka, powstaj</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">ca na bazie medycyny, mitologii, socjologii i architektury, okre</span><span style="font-size: 10pt;">ś</span><span style="font-size: 10pt;">lana mianem multimedialnej, pozostaje </span><span style="font-size: 10pt;">na marginesie współcze</span><span style="font-size: 10pt;">ś</span><span style="font-size: 10pt;">nie </span><span style="font-size: 10pt;">obowi</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">zuj</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">cych </span><span style="font-size: 10pt;">popularnych trendów i tendencji. Charakterystyczne dla sztuki Barney’a niezmiennie pozostaj</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;"> inspiracje medyczne i</span><span style="font-size: 10pt;"> seksualne, jak równie</span><span style="font-size: 10pt;">ż</span><span style="font-size: 10pt;"> ł</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">czenia</span><span style="font-size: 10pt;"> sztuki ekskluzywnej z w</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">tkami popularnym.<o:p></o:p></span></p> <p style="font-family: arial;" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p>Matthew Barney to artysta poszukuj</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">cy for</span><span style="font-size: 10pt;">my w ekstremalnych sytuacjach biologiczno-społecznych, traktuj</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">cy ciało </span><span style="font-size: 10pt;">ludzkie, jego cz</span><span style="font-size: 10pt;">ęś</span><span style="font-size: 10pt;">ci anatomiczne</span><span style="font-size: 10pt;"> jako punkt wyj</span><span style="font-size: 10pt;">ś</span><span style="font-size: 10pt;">cia w procesie dalszego monta</span><span style="font-size: 10pt;">ż</span><span style="font-size: 10pt;">u </span><span style="font-size: 10pt;">ś</span><span style="font-size: 10pt;">wiata wykreowanego</span><span style="font-size: 10pt;">. W swoich praktykach artystycznych zajmuje si</span><span style="font-size: 10pt;">ę</span><span style="font-size: 10pt;"> </span><span style="font-size: 10pt;">obok rysunku, rze</span><span style="font-size: 10pt;">ź</span><span style="font-size: 10pt;">b</span><span style="font-size: 10pt;">ą</span><span style="font-size: 10pt;">, kostiumem, pe</span><span style="font-size: 10pt;">rformancem i wideofilmem, w którym widzi przyszło</span><span style="font-size: 10pt;">ś</span><span style="font-size: 10pt;">ć sztuk wizualnych. </span><span style="font-size: 10pt;">Jego sztuka zdaniem Nancy Spector, kuratorki Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, <i style="">bada mo</i></span><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ż</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">liwo</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ś</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ci definiowania „wewn</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ę</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">trznych progów” poprzez „twórcze wypieranie”, odkrywania nowych wewn</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ę</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">trzny</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ch procesów, wi</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ążą</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">cych siły</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;"> i b</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ę</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">d</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ą</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">cych</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;"> w stanie tworzyć formy. Odzwierciedla ona tak</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ż</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">e erotyzm, ideał cielesno</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ś</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ci tak nierozerwalnie zwi</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ą</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">zany ze sportem, konkurencj</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">ę</span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;">, wysiłek, pot.<span style=""> </span></span></i><i style=""><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></i></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: arial;">Jego twórczość to próba stworzenia nowej, prywatnej mitologii, „operowo – barokowego kosmosu”, fantazyjnej wizji zdezintegrowanego świata, zaludnionego przez wytwory jego wyobraźni – hybrydalne modele istnienia, poddawane permanentnym transformacjom, których zakorzenienia poszukiwać można zarówno w warstwie symbolicznej świat</span><span style="font-size: 10pt; font-family: "AvantGarde Bk BT";"><span style="font-family: arial;">owej sztuki, jak i w filmie, modzie i pop-kulturze.</span> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><i style=""><span style="font-size: 10pt; font-family: "AvantGarde Bk BT";"><o:p> </o:p></span></i></p>Cremaster On Tourhttp://www.blogger.com/profile/07185035272589316849noreply@blogger.com0